Deze morgen was ik, samen met mijn lieve vrouw, al vroeg aan de kust. Na een strandwandeling was het tijd voor een verlaat ontbijt. Heerlijk in de zon genieten en ja hoor daar kwamen ze, jonge ouders met hun kinderen. Niets op tegen, hoe meer zielen hoe meer vreugd. “Mag ik van u een muntthee, een koffieverkeerd en een appelgebak”, was de uiterst dwingende vraag van het jonge stel met een bos kinderen naast ons. De zeer vriendelijke serveerster vertelde dat er alleen cheesecake was en met een denigrerende en bekakte toon ging het stel verder “nou doe dat dan maar maar”. De drankjes werden gebracht en meneer zei meteen “en we hadden ook nog een gebak besteld”. De serveerster vertelde dat het in aantocht was. Zonder enig respect bleef hij hameren en de thee moest verse munt thee worden blafte hij weer op een nare toon.
Onder het motto klant is koning, maar dan wel met een knipoog, werd de man op zijn wenken bediend. Een theeglas met een grote bos munt, het zou niet mistaan in een vaas de takken staken er hoog boven uit, en een overheerlijk stuk cheesecake. Vervolgens had hij natuurlijk nog wat te klagen over de grote van de cheesecake ten op zichte van de prijs en zijn vrouw vroeg zich hardop af hoeveel stukken eruit de taart gingen.
Een tip voor de serveerster: luister of lees eens “The no asshole rule” van Robert Sutton