Hij was apotheker assistent en woonde teruggetrokken in Parijs. Geboren in Zaire, Antoine, zijn hart lag eigenlijk bij de gitaar. Tijdens het jaarlijkse festival van het conservatorium mocht hij een aantal nummers zingen, waaronder een vertolking van het volgende gedicht van Robert Desnos
La rue de Bagnolet
Le soleil de la rue de Bagnolet
N’est pas un soleil comme les autres
Il se baigne dans le ruisseau,
Il se coiffe avec un seau,
Tout comme les autres,
Mais, quand il caresse mes épaules
C’est bien lui et pas un autre,
Le soleil de la rue Bagnolet
Qui conduit son cabriolet
Ailleurs qu’aux portes des palais.
Soleil tout drôle et tout content,
Soleil de la rue de Bagnolet,
Pas comme les autres.
Twee weken later, tijdens kerst werd hij gevonden met zijn gezicht in zijn bord, gestorven in eenzaamheid. Een half jaar later werd er in Parijs een dienst gehouden waarbij zijn familieleden vanuit alle hoeken van de wereld waren ingevlogen die allen luisterden naar het best bewaarde geheim van Antoine…….