Ik had gisteren zin om samen met mijn betere wederhelft in de namiddag een filmpje te pakken. Waar ik uitzag naar een rustige middag naar de film, werd ik al gauw wachtend in de rij met dranghekken naar binnen geloodst tussen mopperende pensionados die met paraplus zich naar de beste plek vochten.
Bepakt met thermoskan en stapels brood in alufolie verpakt, nestelden de medemens zich om mij heen. Was ik in een La Dolce Vita van Fellini terecht gekomen? Nee beter nog, La Grande Bellezza, een juweel van de hand van Paolo Sorrentino. Een film die alleen door een Italiaan gemaakt kan worden, waar het overdreven theatrale en groteske afgewisseld wordt met loepzuivere relativerende monologen, verstillend gezang en gekte.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=NWkf6UrThwk]